Ο πανούργος διευθυντής
Παρακολουθούσε την Τζούλια καθώς περπατούσε στους διαδρόμους. Την πλησίασε, χαμογέλασε και της είπε: “Γεια σας. Υπάρχει κάτι που μπορώ να βοηθήσω;”. Της Τζούλιας της πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβει ότι κάποιος της μίλησε. Γύρισε προς την κατεύθυνση του διευθυντή και κράτησε ουδέτερη στάση. Τον κοίταξε για μια στιγμή, πριν τον ευχαριστήσει και απομακρύνθηκε από κοντά του. “Όχι, ευχαριστώ”, μουρμούρισε προχωρώντας προς τον επόμενο διάδρομο. Όταν η Τζούλια γύρισε το κεφάλι της, ο διευθυντής έριξε κρυφά από πίσω της ένα ακριβό μπουκάλι αλκοόλ και το άφησε στην τσάντα της. Στη συνέχεια της είπε: “Αν χρειαστείτε βοήθεια, ενημερώστε με”. Αφού η Τζούλια έκανε τη βόλτα της στο κατάστημα, ο διευθυντής πήγε στο αφεντικό και συγκεκριμένα στον ιδιοκτήτη του σούπερ μάρκετ, γνωρίζοντας τι επρόκειτο να συμβεί. Τον σταμάτησε και του είπε ότι είδε μια ηλικιωμένη κυρία να βάζει ένα μπουκάλι αλκοόλ στην τσέπη της. Έβγαλε μια ανήσυχη έκφραση και την έδειξε με το δάχτυλο του.
Ο Αυγουστίνος
Το αφεντικό που ακούει στο όνομα Αυγουστίνος, κοίταξε περίεργα τον διευθυντή του. Ήξερε πώς αν όντως πρόκειται για κλοπή θα πρέπει να παρέμβει. Πήγε προς τα ταμεία, όσο η Τζούλια άφηνε τα προϊόντα της μπροστά στην ταμειακή μηχανή. Η Τζούλια πλησίαζε προς την πόρτα της εξόδου, αλλά ο Αυγουστίνος τη σταμάτησε και τη ρώτησε ευγενικά αν έχει πάρει όσα χρειάζεται. Ήταν λίγο μπερδεμένη αλλά τον διαβεβαίωσε ότι η διαμονή της στο σούπερ μάρκετ ήταν μια χαρά. Ο Αυγουστίνος συνέχιζε να τη ρωτάει μήπως έχει ξεχάσει κάτι. Η Τζούλια άρχισε να αναστατώνεται. Ο ιδιοκτήτης με τον συνηθισμένο ήρεμο τόνο της είπε: “Ίσως θα μπορούσα να ρίξω μια προσεκτική ματιά στην τσάντα; Θα χρειαστώ μόνο μια στιγμή.” Η Τζούλια έσφιξε την τσάντα της και την έφερε πιο κοντά. “Είναι απαραίτητο; Ορίστε ο λογαριασμός μου.”, του απάντησε. Ο Αυγουστίνος πήρε μια βαθιά ανάσα: “Για να είμαι ειλικρινής, λάβαμε πληροφορίες ότι έχετε βάλει κάτι στην τσάντα σας και δεν το έχετε πληρώσει. Θα πρέπει να ψάξω την τσάντα σας.”
